een rustdag

11 juli

Een rustdag is altijd relatief. We doen de was, maken de boot vanbinnen schoon, tanken wat water.

Ook verkennen we de zeesluizen, we moeten morgen het kanaal uit, onze 8 dagen zijn dan voorbij.

Het zicht op Ben Nevis is niet beter dan gisteren, dus vandaag klimmen was niet beter geweest.

Ook doen we wat boodschappen.

Maar het is rustig niet met de bus ver weg te moeten en op tijd te eten.

Carbage run en Ben Nevis

10 juli

Een enerverende dag. Het leek niet best, helemaal dicht van de regen en mist.

Eerst maar eens naar het nabij gelegen dorp voor wat boodschappen.

Toen we net aan boord waren belde onze zoon dat ze over anderhalf uur langs Fort William rijden met de Carbage run, een ralley van zo'n 500 oude auto's.

Dus na een snelle bak koffie en omkleden met de bus naar Fort William.

We zien al vrij snel wat bont gekleurde auto's met toeters langs rijden. Veel oude Volvo's, we denken eerst dat Dirkjan en Bart ons voorbij rijden, maar even later bellen ze dat ze er zijn.

Samen gezellig naar een restaurant, zij voor ontbijt, wij voor lunch. 

Daarna gaan ze door richting Fort Augustus.

Wij gaan lopend richting Ben Nevis. Als het te slecht weer blijft gaan we langs de rivier lopen, anders een stuk klimmen.

Gelukkig is het helder genoeg om een stuk te klimmen.

Het gaat een stuk makkelijker dan Pico vorig jaar. Het is echt een pad en het is ook minder warm.

Helaas is de top van Ben Nevis nog in dichte nevels gehuld en we zijn ook niet helemaal op tijd en goed voorbereid aan de klim begonnen.

We klimmen tot 620 meter, bijna halverwege.

Afdalen gaat ook een stuk makkelijker dan op Pico.

Helaas is de tearoom al gesloten als we beneden komen, dus dorstig nog een paar km verder naar de bushalte.

We zijn blij als we bij de boot zijn. Tot onze vreugde zien we ook de boot liggen van de Noor waarvan de vrouw haar pols brak.

Ben Nevis in zicht

9 juli

Vanochtend het mooiste stukje van het kanaal, door een bos. Daarna de eerste sluis naar beneden! Dat gaat een stuk makkelijker, relaxed vastmaken en rustig laten vieren.

Daarna Loch Lochy, nogal kaal en lichte wind tegen, zodat we maar op de motor blijven varen.

Aan het eind krijgen we Ben Nevis te zien met sneeuw op de noordwand.

Daarna de diepste sluis, 5m naar beneden. Voor de verkeer van de andere kant laten ze touwen zakken, zo hoog kan niemand de landvasten gooien.

Om 12 uur zijn we bij Neptunes stair, de langste reeks sluizen. We vinden een mooi plekje aan een ponton, we mogen nog een paar dagen in het kanaal blijven.

We zien de Fingal liggen, op deze boot heeft Ronald geslapen toen hij eerder in het kanaal was met een raid met roei- en zeilboten.

We gaan lopend richting Fort William, dat is een heel eind, ruim ¾ uur. Daarna een dal in naar het info centrum voor de beklimming van Ben Nevis, nog eens een flink eind en vandaar nog een stuk langs een rivier met zicht op de klimmers die vandaag geweest zijn. 

Jammer dat we niet een dag eerder hier zijn, want voor de komende dagen ziet het weer er niet goed uit voor beklimming.

Terug bij Fort William nemen we de bus naar de boot, dat gaat toch iets sneller en minder vermoeiend.

Loch Oich

8 juli

Om 9.30 kunnen we weer aan een trap van 5 sluizen beginnen, we zijn daar tot 11.15 mee bezig.

Het is best vermoeiend, want je moet steeds touwen omhoog gooien en op spanning houden en Ronald moet de boot steeds met handkracht naar de volgende sluis brengen.

Het is afwisselend erg warm en dan weer fris.

We komen in een mooi stukje kanaal en om 13 uur zijn we weer bij een sluis. 

We bereiken nu het hoogste punt: 35 meter boven zeeniveau.

Na nog een brug komen we om 14 uur op Loch Oich.

Dit is heel klein en echt prachtig omgeven door bomen. De wind is ook nog mee, we varen een stuk op een uitgeboomde fok.

Aan het eind van het meer leggen we aan bij een wateractiviteiten centrum. Het is een nogal gammel ponton. Na de thee maken we een wandelingetje en ontdekken een veel mooier ponton iets verderop in het kanaal. 

We lopen snel terug naar de boot en varen daarheen.

Nessie !

7 juli

Het weer verandert hier heel snel. 's Nachts opeens 20 knopen wind uit het oosten, we liggen op lagerwal. Een boot naast ons vertrekt. Wij liggen aan een stevige mooring, maar die bonkt tegen ons anker. Ronald gaat er in de regen toch maar even uit om een spruitstuk aan te brengen.

's Ochtends bladstil, we varen op 1 motor langszaam verder langs Urquhart Castle.

Het is ook ideaal om Nessie te zien, we zien haar een paar keer !

Een uurtje later opeens WK 5 tegen.

Op twee motoren bereiken we Fort Augustus om 12 uur.

Opeens een andere wereld, het lijkt wel Dokkum.

Ook hier zijn weer 5 sluizen, waar we morgen omhoog willen.

Eerst maar eens lopend omhoog. We maken een mooie boswandeling .

Loch Oich

Ons plekje vannacht net voorbij loch Oich

Caledonian canal

We schieten goed op en het is heel mooi. Alleen internet doet het slecht tussen de bergen dus verslag komt later.

Loch Ness

6 juli

Een prachtig zonnige dag.

Om 9.20 kunnen we beginnen met het echte sluizen werk: 5 sluizen als een trap naar boven.

Bij de eerste moet je de touwen omhoog gooien, daarna moeten er eigenlijk 2 bemanningsleden de wal op om de boot naar de volgende sluis te trekken. Maar omdat we maar met z'n tweeën zijn gaat alleen Ronald de wal op en helpt een van de sluiswachters met de tweede lijn. Twee andere boten hebben genoeg bemanning.

We varen ongeveer ander half uur inclusief sluizen, dan zijn we bijna aan het begin van Loch Ness, in een kleind lochje. Daar pikken we een mooring op om rustig te kunnen lunchen en alle fenders en touwen op te ruimen.

Loch Ness is tegenwind, maar kracht 3 en en staan bijna geen golven.

Het is heerlijk zeilen daar. In ruim 2 uur zijn we bij Urquhart Castle.

Daar ligt weer een vrije mooring.

Eerst maar eens thee en vroeg avondeten. Daarna met de bijboot richting kasteel.

Het was al bijna sluitingstijd, dus we hebben het niet uitgebreid bekeken.

Daarna met het bootje nog leuk langs de oevers geroeid. 

We zien een zaagbekken familie en een hert dat tussen het riet staat te grazen.

We zijn mooi op tijd weer bij de boot, want het begint te regenen.

Vrouw te water !!!

5 juli

De nacht is niet helemaal zo rustig als je hoopt in een marina.

's Nachts vaart eerst de loodsboot, met tamelijk veel herrie, uit en daarna komt er een enorm schip met wieken voor windmolens langs de haven varen er vlakbij afmeren.

Maar de zon schijnt 's morgens en op zondag wandelt het een stuk prettiger naar de stad voor een kar vol boodschappen. Nog even lekker in de zon zitten en internetten met wifi.

Na de lunch varen we naar het kanaal tegelijk met de Noorse raceboot. Best spannend, er staat zoveel stroom dat we met 11 knoop over de grond gaan. We zien ook nog een heel grote dolfijn vlak naast de boot plonzen.

De sluizen zijn best moeilijk, je moet de lijnen een meter of 3 omhoog gooien. Daar staat wel een sluiswachter om ze vast te maken.

Bij ons gaat het goed, maar bij de Noor niet.

Er wordt mis gegooid en de boot waait naar de andere kant. De vrouw wil daar de boot afhouden, maar door de klap wordt ze overboord gelanceerd en beland tussen wal en schip. Gelukkig heeft ze, zoals voorgeschreven, een zwemvest aan en kan ze wel weer aan boord geholpen worden. Maar door de beknelling tussen wal en schip heeft ze haar pols gebroken.

De sluiswachter is er net als wij tamelijk door geschokt, in 30 jaar is dit niet eerder gebeurd.

We blijven ruim een uur in de sluis tot de vrouw met een ambulance is opgehaald.

We moeten hier ook betalen voor de doorvaart van het hele kanaal.

Door onze breedte komt er 10% bij. Totaal 257 pond. Je mag er dan 8 dagen over doen, onderweg geen haven geld.

We hebben meteen wel even genoeg sluizen gehad, maar we moeten nog wel een tweede, dat gaat gelukkig heel goed. De Noor heeft ook nog zijn dochter aan boord om verder te varen.

We gaan naar de eerste de beste aanlegplek, nog in Inverness.

Heel mooi rustig en vlakbij een benzine station. Hier is tanken in jerrycans gelukkig geen probleem.

We zien ook nog een Lidl vlakbij, maar we hebben nu wel genoeg boodschappen aan boord voor de komende tijd.